Jak wynaleziono i zastosowano pierwsze prądnice?

źródło: Wikipedia

Laboratorium Michaela Faradaya w Royal Institution S

Rozwój wiedzy o elektryczności, opisany w kilku poprzednich artykułach, dotyczył wykorzystania najpierw ładunków elektrostatycznych, a potem prądu ze stosu Volty, ale energia elektryczna, jaką przy tym dysponowano, była mikroskopijna.

Przełom nastąpił w momencie, gdy wynaleziono maszyny zmieniające pracę mechaniczną w energię elektryczną. W jednym z wcześniejszych artykułów wspominałem już o fundamentalnym odkryciu wybitnego angielskiego fizyka Michaela Faradaya, który w 1831 r. pokazał możliwość wytwarzania prądu elektrycznego za pomocą zmiennego pola magnetycznego. Zjawisko to, nazwane indukcją elektromagnetyczną, jest podstawą funkcjonowania wszystkich prądnic. Pierwszą taką prądnicę zbudował sam Faraday w tym samym 1831 r., co dowodzi, że od razu zorientował się, jaki potencjał innowacyjności tkwi w jego odkryciu. Owa pierwsza prądnica jest znana pod nazwą dysku Faradaya – obracany za pomocą korby dawał prąd elektryczny. Był to pierwszy prąd, którego źródłem była energia mechaniczna. W tym przypadku była to energia mięśni Faradaya, ale obecnie korzysta się w tym miejscu z energii pary wodnej w elektrowniach cieplnych, energii płynącej wody w hydroelektrowniach, energii wiatru w wiatrakach czy energii jądrowej w elektrowniach atomowych. Źródło energii jest nieważne – istotne jest to, że jeśli coś (lub ktoś) kręci prądnicą, to energia mechaniczna wytwarza prąd. Co więcej, w odróżnieniu od stosu Volty i wszystkich innych baterii – energii tej można mieć dowolnie dużo, zależy to tylko od mocy napędzającego prądnicę silnika i oczywiście od budowy samej prądnicy.

Pierwsze...